Mimar Asuman Uz, canlı yayında Çoruh Nehri Islah Projesini eleştirdi

Sivil toplum gönüllülerinin serzenişine kulak vermekten onur duyan bir arkadaşınızım. Hanım efendinin mülakatını dikkatle takip etmeye çalıştım. Hanım kardeşimin erk sahanlığında vermiş olduğu mücadeleyi alkışlıyorum. Projenin katılımcılıktan uzak olduğu, ”benim hayalim, ben yaptım oldu” temelli hataların halkın görüşü gibi lanse edildiği, akademik perspektiften bakılmaksızın dizayn edilmiş olduğu yorumlarına katılıyorum. Bilimsel bakıştan, akılcılıktan, şehrin geçmişine saygıdan uzak bir çalışmadır.
İmar rantına dostlarının üçer beşer kat peşkeş adına nehrin kıyı kavramını ortadan kaldıran, emsal değerler değişitirilerek, ekonomik dar boğazda ki arkadaşları nı koruyan, terminal garabetini şehre hizmet diye dayatan zihniyetin bu çalışması kabullenilemez.
Otobüs girmeyen terminali, belediyesinin yeri bulunamayan ilçelerle, kıyıda dört kat belediye binası olan, Türkiye’nin en modern köyü olan şehrime artık dokunma!… Şehrin kaderi yarı okur yazar halka bırakılamaz safsatasından çık!… Bu şehri Ankara’dan yönetme, kendi refiklerinle köşe kapmaca oynamayı bırak!…
Şehrin teknik beyinler tarafından yönetilmesi fikri, şehrin akillerinin kimliklerinin sorgulanması gibi iddialı açıklamaları şahsıma heyecan vermektedir. Teknik beyinleri içeren dernekler, sivil toplum birliği gibi inisiyatiflerin son günlerde ki sessizliğini kınıyorum.
Duygusal ve samimi bu mülakat gösterdi ki, çoruh nehri siyasi ihtiraslara kurban edilmemeli diyebilen yürekler halen varmış. Hükümet konağı çalışması yapılırken, maç çıkışı kilitlenen statyum kavşağı, sesi ve tabiatından koparılan nehir (imar projelerindeki usulsüzlükleri kapatmak için halen yıldırım çayı diye adlandırılmakta), kendi çocuklarını yiyerek büyümeye çalışan otorite, sürdürülebilir olmaktan çıkmıştır.
Hanım kardeşim kavganda bir nefer olarak bende varım….